Zmienność struktury zatrudnienia w Polsce a stabilność przestrzenna systemu

Wśród zjawisk zachodzących w procesie wzrostu i rozwoju systemów społeczno- gospodarczych obserwuje się zjawisko komplikowania się i specjalizacji struktur. Pomiędzy obu zjawiskami występuje sprzężenie o charakterze zwrotnym. Badania związku mechanizmu zmian strukturalnych z poziomem rozwoju gospodarczego mogą zapobiec lub rozwiązać pojawiające się konflikty w systemie gospodarczym oraz określać tendencje dalszego rozwoju gospodarki. Celem artykułu jest oszacowanie zmian struktury zatrudnienia w Polsce oraz związku tych zmian z poziomem rozwoju gospodarki. Cele szczegółowe opracowania są następujące: 1. określenie zmian stopnia dywersyfikacji struktury zatrudnienia w Polsce; 2. zbadanie zależności między stopniem skomplikowania struktury a stabilnością systemu w ujęciu przestrzennym; 3. określenie zależności pomiędzy stopniem dywersyfikacji struktury a poziomem rozwoju społeczno-gospodarczego. Zakres czasowy badań obejmuje okres 1960-2014. W badaniu szczególną rolę odegrał wskaźnik nierównomierności rozkładu strukturalnego. Wykazano, że zwiększającej się złożoności obserwowanych struktur towarzyszyła zwiększająca się stabilność systemu. Potwierdzono również istnienie dodatniego związku między dywersyfikacją struktury a poziomem rozwoju społeczno-gospodarczego.