ZAUFANIE, WZAJEMNOŚĆ, NIEUFNOŚĆ. MOBILNA PRAGMATYKA ŻYCIA POLSKICH MIGRANTÓW W NORWEGII

Zjawisko migracji w dyskursie publicznym bardzo często postrzegane i komentowane jest w ramach klasycznych dychotomii wyjazdów i powrotów; bądź też nieustannie sprowadza się je do kontekstu jednokierunkowej mobilności oraz neokomunitarnych procesów integracyjnych. Niemniej jednak dla wielu polskich migrantów poakcesyjnych to nie wyjazd, integracja czy ostateczny powrót stanowią cel migracyjnych praktyk – to raczej pewnego rodzaju „osadzanie się w mobilności” okazuje się podstawowym elementem pragmatyki ich życia. Celem artykułu jest prześledzenie zależności zachodzących w ramach prowadzenia takiego mobilnego życia przez migrantów przemieszczających się pomiędzy Polską i Norwegią, ich pragmatycznym osadzaniem się w danych sieciach społecznych oraz kontekstami zaufania, wzajemności i nieufności, które często stanowią konteksty tożsamościowej inkluzji bądź ekskluzji.

In Polish policy circles, despite empirical evidence to the contrary, much of Polish international migration is still debated within traditional conceptual frameworks that regard migration as a unidirectional movement from a country of origin to a country of destination, resulting in settlement or a return home. These conceptualizations however do not reflect contemporary trajectories of Polish migration, which have become much moredifferentiated after the EU enlargement leading to a diversity of migration trajectories. The article aims to explore a complex interplay between the strategies of “settling on the move” and migrants’ embeddedness in pragmatic networks, where trust, reciprocity and mistrust play a pivotal role that may lead to social inclusion or exclusion.