Zwichnięty czas uczenia się – paideia o rozwidlających się ścieżkach

Tekst jest pedagogicznym komentarzem do słynnej frazy Szekspira i aluzją do znanego opowiadania Jorge Luisa Borgesa. Jesteśmy zrobieni z tkanki czasu. A niestety czas edukacji jawi się jako zwichnięty. Utraciliśmy nad nim kontrolę. Utraciliśmy głęboką więź z tradycją, rytm sprzyjający dojrzewaniu, antycypacyjny rozmach i dreszcz. Czas uczenia się uległ zwichnięciu, ponieważ edukacja nie oparła się historii i duchowi doraźności. W tej sytuacji pilnym pedagogicznym zadaniem jest walka o wartościowy czas. Czwartym wymiarem czasu – poza przeszłością, teraźniejszością i przyszłością – jest sens. W odzyskiwaniu czasu pedagogicznego istotny jest opór wobec „pościgu za Godotem” i dyspozycja do powolnego czytania. Uczenie się to rozwidlanie czasu.

The text is the pedagogical commentary to the famous phrase of Shakespeare and an allusion to the well-known short story by Jorge Luis Borges. We are all made from the tissue of time. And unfortunately time of education seems to be out of joint. We have lost control of it. We have lost a deep connection to tradition, the rhythm favourable to maturation, anticipatory panache and shiver. The learning time has been dislocated because education was not able to resist history and a spirit of immediacy. In this situation, educational urgent task is to fight for the quality time. The fourth dimension of time – apart from past, present, and future - is sense. In the recovery of the pedagogic time there are important: a resistance to „pursuit for Godot” and a disposition for slow reading. The learning is forking of the time.