Trzy Opowieści Umberta Eco jako przykład współczesnej baśni

The article is devoted to the analysis and interpretation of Umberto Eco’s Tre Racconti. Each of the stories is considered in the context of its relationship with the structure and themes of traditional fairy tales and is recognized as an example of postmodern fairy tale (the term of Weronika Kostecka). The article also posed the question of the identity of the Tre Racconti Model Reader. The main thesis is derived from Umbetro Eco’s concept of the open work and it is an assumption that the three tales are set in a one continuum – so they can therefore be read as a single, modern fairy tale.

Artykuł poświęcony jest analizie i interpretacji Trzech Opowieści Umberta Eco. Każda z historii składowych dzieła rozpatrywana jest w kontekście jej związków ze strukturą i tematyką baśni tradycyjnych oraz uznana zostaje za przykład baśni postmodernistycznej (termin Weroniki Kosteckiej). Stawiane jest również pytanie o tożsamość Czytelnika Modelowego Trzech Opowieści. Wywiedziona z koncepcji Eco o dziele otwartym główna teza pracy jest założeniem, że poszczególne baśnie ze zbioru tworzą kontinuum – można je zatem odczytać jako jedną, współczesną baśń.