Lattività inferenziale e le aspettative nel pensiero estetico di Umberto Eco

Umberto Eco's aesthetic theory shows a great continuity and coherence through decades. Both in Opera aperta (a pre-semiotic work published in 1962) and in Lector in fabula, inferential activity is at the very center of aesthetic experience and of interpretation in general. The musicological theory by Leonard B. Meyer was one of Eco's inspiration sources; it suggested the importance of this inferential activity and of the tensions it generates in producing emotional reactions to textual stimuli. But tensions are not the only way inferential activity contribute to aesthetic experience; tendencies too have an important role in it.

Teoria estetyczna Umberto Eco wskazuje na swoją ciągłość i spójność przez dziesięciolecia. Zarówno w Opera aperta (pre-semiotycznej pracy opublikowanej w 1962 roku) oraz w ksiązce Lector in fabula wnioskowania znajduje się w samym centrum doświadczenia estetycznego i interpretacji w ogólności. Teoria muzykologiczna Leonarda B. Meyera była jednym z źródeł inspiracji Eco; sugeruje ona znaczenie wnioskowania oraz napięć, które generuje w produkcji emocjonalnych reakcji na bodźce tekstowe. Ale napięcia nie są jedynym sposobem funkcjonowania inferencji (wnioskowania) przyczyniającymi się do doświadczenia estetycznego; także tendencje odgrywają tu ważną rolę.