Miejska wyspa ciepła w Warszawie – próba oceny z wykorzystaniem Local Climate Zones

Analiza zróżnicowania zjawiska miejskiej wyspy ciepła (MWC) w Warszawie, w latach 2011–2012, oparta jest na wynikach pomiarów pozyskanych z sieci monitoringu warunków termicznych w aglomeracji warszawskiej prowadzonej przez IGiPZ PAN i uzupełnianej danymi innych operatorów (łącznie 29 punktów). Głównym celem artykułu jest próba ana - lizy natężenia miejskiej wyspy ciepła w Warszawie w kontekście typów klimatu lokalnego, tzw. Local Climate Zones. Średnie roczne natężenie MWC w centrum miasta wynosi 2,5C (LCZ 2), wśród zabudowy mieszkaniowej wysokiej waha się od 1,2 do 1,7C (LCZ 4), a w osiedlach mieszkaniowych średniej wysokości (LCZ 5) zmienia się od 0,6 do 1,7C. Z kolei podmiejska zabudowa rozproszona jest zazwyczaj chłodniejsza w porównaniu ze stacją referencyjną. Natężenie MWC zależy od odległości od centrum miasta, z którą wiążą się zmiany rodzaju i gęstości zabudowy.

The analysis of the urban heat island (UHI) in Warsaw over the years 2011–2012 has been conducted on the basis of the monitoring network of thermal conditions in the Warsaw metropolitan area operated by IGSO PAS. It comprises 28 stations complemented by 1 station of the Institute of Meteorology and Water Management. The main objective of the paper is to attempt to analyse the intensity of UHI in Warsaw with the use of the Local Climate Zones method. The yearly average UHI intensity in the city centre is 2.5C (LCZ compact midrise), within the open high-rise it varies from 1.2C to 1.7C (LCZ 4), within the open midrise it deviates from 0.6C to 1.7C (LCZ 5). Sparsely built areas in the suburbs are usually cooler than the reference station. The intensity of UHI depends strongly on the distance from the city centre, which determines also the type and density of buildings.