Rola kredytu handlowego w finansowaniu przedsiębiorstw

The paper analyzes the importance of trade credit in the financing of enterprises in Poland and identifies factors determining the use of trade credit by Polish companies. Companies receive trade credit from their suppliers, while also extending credit to their own customers, the authors say. They analyze trade credit in net terms, looking at the difference between trade credit obtained and extended by companies. Trade credit received was measured as trade liabilities not including current expenses. Net trade credit is determined by factors including the size of the company, the industry it represents, the proportion of exports in total sales, and the proportion of foreign ownership in share capital. The analysis is based on panel data collected by Poland’s Central Statistical Office (GUS), specifically its F-02 annual reports for the 1995–2011 period. The Generalized Method of Moments (GMM) was used to estimate the coefficients of the model. The research shows that low sales profitability, a long Days Payable Outstanding period, low debt capacity, and a long cash conversion cycle are good predictors of the use of trade credit, the authors say. Their paper validates the hypothesis that greater growth opportunities and a greater ability to generate cash surpluses lead to an increase in trade credit extended. The authors also conclude that trade credit increases with an increase in the size of companies and that large companies tend to offer more trade credit. This is accompanied by a decreased propensity to incur credit and a smaller volume of net trade credit received, the authors say.

Celem artykułu jest przeanalizowanie znaczenia kredytu handlowego w finansowaniu przedsiębiorstw w Polsce oraz zidentyfikowanie determinant wykorzystania przez polskie przedsiębiorstwa kredytu handlowego. Przedsiębiorstwa zarówno zaciągają kredyt handlowy u dostawców, jak i udzielają go odbiorcom. Analizowano kształtowanie się kredytu handlowego netto, tj. znaku i wielkości różnicy między zaciąganym a udzielanym kredytem handlowym w Polsce. Zaciągany kredyt handlowy mierzono jako zobowiązania z tytułu dostaw i usług bez wydatków bieżących, tj. skorygowane o bieżące zobowiązania krótkoterminowe z tytułu dostaw i usług w wysokości średnich miesięcznych wydatków związanych z prowadzeniem działalności podstawowej (1/12 zużycia materiałów i energii oraz kosztów usług obcych). Analizę empiryczną przeprowadzono na podstawie jednostkowych danych panelowych ze sprawozdań GUS: rocznych F-02 za lata 1995−2011 (około 50 tys. przedsiębiorstw rocznie). Do oszacowania parametrów wykorzystano odporny systemowy estymator GMM. Wykazano, iż niska rentowność sprzedaży, długi cykl zobowiązań, niska zdolność kredytowa i długi cykl środków pieniężnych są dobrymi predykatorami korzystania z kredytu handlowego. Zweryfikowano też hipotezy, że wyższe możliwości wzrostu i wyższa zdolność do generowania pieniężnej nadwyżki finansowej zwiększają wielkość udzielanego kredytu handlowego. Wraz ze wzrostem wielkości przedsiębiorstwa rośnie skłonność do udzielania kredytu handlowego i wolumen udzielanego kredytu handlowego, a maleje skłonność do zaciągania kredytu handlowego netto i wielkość zaciąganego kredytu handlowego netto.