Perspektywy internacjonalizacji waluty Chin

The article examines the prospects for the international use of the Chinese yuan, a currency otherwise known as the renminbi. The author looks at whether or not the yuan stands a chance of becoming an international currency and identifies the key barriers to the process. Skopiec highlights the criteria of national currency internationalization and evaluates their fulfillment in the case of China. The study also discusses the costs and benefits of currency internationalization and their role in determining China’s strategy to turn the yuan into an international currency. The methods applied by the author include a literature study and an analysis of China’s macroeconomic variables as well as statistical data on the international use of the yuan. The author argues that the yuan cannot be classified as an international currency at the moment because its use is limited in terms of the different functions of international money. Moreover, China does not meet several crucial currency internationalization criteria, Skopiec notes, in particular those related to the free flow of capital, the scope of currency convertibility, the type of exchange rate system, and the level of financial market development. The author concludes that the yuan is currently viewed as a potential international currency and one that is poised to become a key currency in the long run provided China carries out a string of reforms. These include the adoption of a new growth model (based on an increased share of consumption and services in GDP), financial system development (through interest rate liberalization and abandonment of restrictions that excessively curb the freedom of financial market operations) and the introduction of a more flexible exchange rate regime.

Celem artykułu jest analiza międzynarodowego wykorzystania renminbi oraz szans i barier zyskania przez tę walutę statusu waluty międzynarodowej. W artykule przedstawiono warunki internacjonalizacji waluty krajowej i przeanalizowano stopień spełnienia poszczególnych kryteriów przez Chiny. Wskazano także na korzyści i koszty internacjonalizacji, które determinują strategię Chin realizowaną w tym procesie. Zastosowane metody badawcze obejmują analizę danych statystycznych dotyczących zmiennych makroekonomicznych charakteryzujących gospodarkę Chin oraz danych odnoszących się do skali i obszarów międzynarodowego zastosowania renminbi, a także analizę literatury przedmiotu. Autor dowodzi, że traktowanie renminbi jako waluty międzynarodowej jest obecnie nieuzasadnione ze względu na relatywnie niewielkie zastosowanie chińskiego pieniądza w poszczególnych funkcjach waluty międzynarodowej oraz brak spełnienia przez Chiny szeregu kryteriów internacjonalizacji waluty krajowej, w szczególności dotyczących swobody przepływów kapitału i zakresu wymienialności waluty, charakteru systemu kursu walutowego oraz poziomu rozwoju rynku finansowego. W związku z tym renminbi uznano za potencjalną walutę międzynarodową, która ma szansę zyskać status waluty kluczowej w długim okresie po przeprowadzeniu niezbędnych reform przez Państwo Środka. Reformy te obejmują w szczególności zmianę modelu wzrostu gospodarczego (zwiększenie roli konsumpcji i usług w tworzeniu PKB), wspieranie rozwoju systemu finansowego (liberalizacja stóp procentowych i zniesienie restrykcji nadmiernie ograniczających swobodę funkcjonowania rynku finansowego), a także uelastycznienie reżimu kursowego.