Erri De Luca. W poszukiwaniu źródeł

Neapolitański pisarz Erri De Luca porzuca na zawsze rodzinne strony w 1968 roku i kieruje się do Rzymu, by tam osiąść i wpaść w wir życia politycznego. Ucieczka ta zarazem uwalnia jak i, paradoksalnie, na zawsze wiąże autora z jego korzeniami i staje się powodem ciągłego dążenia do odnalezienia przynależności alternatywnej. De Luca decyduje się podjąć poszukiwania utraconych „źródeł”, otwierając sobie możliwość wyboru i kreowania własnej tożsamości w określonym kierunku. Świadomość nieprzystosowania, niezrozumienia i obcości wobec świata autor stawia obok potrzeby wypełnienia pustki wywołanej wykorzenieniem i zerwaniem więzi z miejscem pochodzenia. Twórczość De Luki obraca się wokół tego aspektu, skazując zarówno pisarza, jak i jego bohaterów na wieczne poszukiwanie.