Wideosłowa – o przepowiadaniu w formie audiowizualnej

Artykuł podejmuje zagadnienie audiowizualnego przepowiadania słowa Bożego poza liturgią, rozumianego jako uobecnianie się Kościoła „wyruszającego w drogę” (Evangelii gaudium). Często to  właśnie środki społecznego przekazu, wśród nich zwłaszcza internet, stają się miejscami odległymi, ku którym powinniśmy wyjść, do których powinniśmy chcieć dotrzeć. Autor próbuje sformułować najważniejsze wskazówki dla głosicieli słowa Bożego w  telewizji i  internecie, podejmuje refleksję nad specyfiką mediów, treścią i  formą przepowiadania oraz techniką przekazu. Przekaz audiowizualny  – jak każda inna forma komunikacji werbalnej  – wymaga od  nadawcy umiejętnego posługiwania się pozawerbalnymi środkami przekazu. Nie jest to  łatwe, bo  w  przeciwieństwie do komunikacji face to face nadawca nie widzi odbiorcy, nie odbiera informacji zwrotnej, nie wie, jakie emocje wywołuje jego wypowiedź. Mowa ciała jest tu  elementem kluczowym. Przekaz audiowizualny sprzyja emfazie stanów emocjonalnych, wyrazu twarzy czy zachowań przestrzennych. Osobowość telewizyjną charakteryzuje świadomość panowania nad własnymi ograniczeniami i umiejętne wykorzystanie zalet. Ekran – bardziej niż perfekcyjny „model” człowieka, bez wad i ułomności – lubi człowieka autentycznego, który potrafi być sobą. Mimika, gesty, kontakt wzrokowy, szczery uśmiech, poczucie humoru, uprzejmość – stają się niezwykle ważne w przekazie ekranowym.

The article takes up the issue of audiovisual proclamation of the word of God outside liturgy understood as  the presenting of  a  Church which “goes forth” (Evangelii gaudium). It is often the social media, among them especially the Internet, that become the far places we should want to reach. The author seeks to formulate some crucial directions for those who proclaim the word of God on television and the Internet. While doing so, he also reflects on the specificity of the mass media, the content and form of the message as well as the technical aspects of its transmission. An audiovisual message – like any other form of verbal communication – requires from the sender competence in using non-verbal means of communication. This is not an easy skill, as contrary to face to face communication, here the sender does not see the receiver, gets no feedback, does not know what emotions his message evokes. Here, body language is the crucial element. Audiovisual message facilitates emphasis on emotional states, facial expressions or spatial behaviors. A television personality is characterized by the ability to consciously control their limitations and skillfully take advantage of their good points. The screen prefers someone who is authentic, who can be himself/herself rather than someone perfect, a  “model” human without faults and defects. Facial expressions, gestures, eye contact, an honest smile, sense of humor, kindness – all of these become extremely important in an audiovisual message.