Słowo Boże a życie osobiste i wspólnotowe według pierwotnej katechezy cenobickiej

W artykule omówiono pierwotną katechezę cenobicką, której celem była duchowa formacja mnichów dla dobra całej wspólnoty. Prawodawstwo monastyczne sformułowało w sposób wzorcowy biblijne wymagania i wskazania dotyczące postaw cenobitów i tradycji wspólnotowych. Analiza tekstów reguł monastycznych prowadzi do wniosku, że wszystkie zalecenia i praktyczne rozstrzygnięcia płynące ze słowa Bożego służyły budowaniu wspólnego życia osób, które odpowiedziały na dar powołania do „świętej koinônii”. Charakterystyczne dla koinônii pachomiańskiej było dydaktyczne zastosowanie Pisma Świętego do formacji indywidualnej i wspólnotowej. Natomiast Asketikon Bazylego Wielkiego uwydatnia rolę przełożonych, którzy w procesie formacji biblijnej braci mieli być „sługami słowa”. Kształtowaniu koinônii według wzorca biblijnego sprzyjały również liczne formy retorycznego oddziaływania na członków poszczególnych wspólnot.

Monastic legislation has expressed in a perfect way biblical requirements and indications concerning to cenobites’ attitudes and the tradition of the community. It appears, after analysing some of the texts of the monastic rules, that all of the recommendations and conclusions which come from The Word of God, have been designed to create life in the community for those people who responded to the gift of God’s calling to „the holly community”. It has been significant for the Pachomian Community, that The Holy Bible has been didactically applied to the both individual and community’s development. However Asketikon of Basil the Great emphasizes the role of the superiors who were to be „the servants of the word” throughout the biblical formation process. According to the biblical pattern, the community’s creation favoured different forms of rhetorical influence on members of particular communities.