Teologiczny wymiar godów weselnych i oczyszczenia świątyni (J 2, 1–22)

Z refleksji teologicznej pierwotnego chrześcijaństwa wyłania się myśl teologiczna w formie Ewangelii. Cztery różne spojrzenia na dzieło Jezusa ukształtowały się pod wpływem zmieniających się okoliczności zewnętrznych życia chrześcijan. Niniejszy artykuł jest próbą uchwycenia myśli przewodnich św. Jana w opisie godów weselnych w Kanie Galilejskiej i oczyszczenia świątyni (J 2, 1–22). Jezus w Kanie Galilejskiej otwiera epokę łaski, która jest uobecniana we wspólnocie Kościoła w życiu sakramentalnym, szczególnie w Eucharystii. Krzyż i zmartwychwstanie Jezusa położyły kres świątyni jerozolimskiej. Jezus ustanowił nowy kult „w duchu i prawdzie”. Świątynią stało się Jego ciało. Zmartwychwstały Pan gromadzi narody, jednoczy ludzi z Bogiem i między sobą w sakramencie swojego Ciała i Krwi. On jest nową świątynią ludzkości. Stanowi to sens znaku oczyszczenia świątyni.

From the theological reflection of early Christianity emerges the theological thought in the form of the Gospel. Four different perspectives on the work of Jesus were formed under the influence of changing the external circumstances of the life of Christians. This article is an attempt to capture the guiding thoughts of St. John’s description of the wedding feast at Cana in Galilee, and the cleansing of the temple (Jn 2:1–22) Jesus in Cana of Galilee opens an era of grace, which is actualized in the community of the Church in the sacramental life, especially in the Eucharist. The cross and resurrection of Jesus put the end to the Temple in Jerusalem. Jesus instituted the new worship “in spirit and truth”. His body became the temple. The Risen Lord gathers nations, unites men with God and with each other in the Sacrament of his Body and Blood. He is the new temple of humanity. This is the meaning of the sign of purification of the temple.