Wspomnienie o Brunonie Bielawskim. Z notatek Karola Estreichera Seniora

The manuscript materials left by Karol Estreicher, which have lasted to our times, constitute a valuable historical source not only because of the fact that their owner lived in a period rich in events important for the history of Polish bibliography, literature, or the Polish nation itself, but also because the written legacy of this director of the Jagiellonian Library can also be analysed with regard to his workshop, which consisted of materials and notes. One of the manuscripts included in Estreicher’s diaries contains his first notes and fragments of the text entitled A Memory of Bruno Bielawski. Their version published after Estreicher’s death, clearly echoes those first essays, although it is not so emotionally tinged. The manuscript, quoted as a whole, is an excellent testimony of the intimacy which existed between Estreicher and Bielawski, as well as of the history of Estreicher’s posthumous note devoted to his friend, who was also a publisher and a poet.

Materiały rękopiśmienne po Karolu Estreicherze, które przetrwały do naszych czasów, to cenne źródło historyczne. Nie tylko dlatego, że był on świadkiem epoki bogatej w wydarzenia istotne dla historii bibliografii, literatury czy narodu polskiego. Spuściznę po tym dyrektorze Biblioteki Jagiellońskiej można też analizować pod kątem warsztatu, jakim były jego materiały i notatki. Jednym z rękopisów włączonych między karty dzienników Estreichera są pierwsze notatki i fragmenty tekstu do Wspomnień o Brunonie Bielawskim. Ich wersja opublikowana po śmierci Estreichera wyraźnie nawiązuje do tych pierwszych szkiców, nie jest jednak tak zabarwiona emocjonalnie. Przytoczony w całości rękopis doskonale pokazuje, w jakim stopniu zażyłości był Estreicher z Bielawskim oraz jak powstawała nota pośmiertna poświęcona przyjacielowi, poecie i wydawcy.