ULGI PODATKOWE STYMULUJĄCE ROZWÓJ INNOWACYJNOŚCI W LATACH 2006-2018

Podatki realizują w każdym państwie określone funkcje, przez które rozumie się sposób oddziaływania na gospodarkę kraju w powiązaniu z rezultatami tego oddziaływania. W gospodarce rynkowej wyróżnia się dwie grupy funkcji: fiskalne i pozafiskalne. Podstawową funkcją podatków jest funkcja fiskalna, której realizacja zapewnia wpływy z podatków do budżetu państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Wśród funkcji pozafiskalnych podatków wymienia się funkcję stymulującą. Zadaniem funkcji stymulującej jest skłanianie podmiotów prawa podatkowego do określonego działania. Celem niniejszej publikacji jest analiza wpływu funkcji stymulującej w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie skłaniania polskich korporacji do określonego działania polegającego na rozwoju innowacyjności. W wyniku tej analizy wskazano na to, że od 2006 roku w przepisach prawa podatkowego w Polsce wprowadzono możliwość pomniejszania podstawy opodatkowania o poniesione wydatki na nabycie nowych technologii a następnie od 2016 roku poniesione koszty prac badawczo-rozwojowych. Uzyskano odpowiedzi na postawione pytania badawcze w zakresie liczby podatników korzystających z tych ulg, ich wysokości, relacji w stosunku do strat podatkowych oraz ich skutku budżetowego w latach 2006-2018. Celem przedstawienia kluczowych zagadnień podjętego tematu, wyjaśnienia szczególnie istotnych zależności, powiązań, korelacji zachodzących między składowymi problematyki zastosowano głównie analizę danych i metodę opisową. Przeprowadzona analiza wskazuje głównie na to, że w polskim systemie podatkowym w badanych latach preferencje w formie ulg podatkowych skierowane były dużo bardziej na przedsiębiorstwa osiągające straty podatkowe niż na te, które chcą angażować się w innowacyjne przedsięwzięcia. system podatkowy, ulgi podatkowe, funkcje podatków, podatek dochodowy od osób prawnych, innowacyjność