Pokolenie JP II – byt rzeczywisty czy medialny?

Jan Paweł II był powszechnie uznawanym autorytetem intelektualnym, moralnym i duchowym. Był także charyzmatykiem, ponieważ porywał ludzi swoim przykładem i swoim życiem. Fenomen pokolenia osób, zwłaszcza młodzieży całego świata, skupionych wokół postaci i nauczania papieża Polaka, media określały terminem „Pokolenie JP II”. Wśród socjologów nie ma jednak zgodności, co do tego, czy pokolenie JP II jest „pokoleniem rzeczywistym”, czy stanowi tylko byt wirtualny. Wielu uczonych twierdzi, że „Pokolenie JP II” – definiowane najczęściej w kategoriach religijno-kościelnych – nie istnieje jako zjawisko socjologiczne. Między innymi Krzysztof Koseła zauważa, że pokolenia JP II nie ma, ponieważ zjawisku określanym tym mianem brakuje ważnych cech pokolenia socjologicznego. To zaś nastręcza kilka istotnych problemów: 1) problem granic (wszyscy nie mogą stanowić pokolenia), 2) wspólnego działania (brakuje form publicznego uczestnictwa), 3) autoinscenizacji (nie istnieje nowatorski potencjał), 4) problem oponentów (nie wskazano oponentów ergo nie istnieje wymiana zdań z nimi), 5) miejsc (brak miejsc umożliwiających komunikowanie) i – wreszcie – 6) problem wydarzenia (trudno znaleźć wydarzenie skłaniające do opracowania projektu na pokolenie).

Pope John Paul II was a widely acknowledged intellectual, moral and spiritual authority. He was endowed with an extraordinary charisma and enthused the masses throug his example and his way of life. The phenomenon of a global community of followers- principally consisting of young people- accepting the Polish Pope as a model and following his teachings, has been labeled “Generation JP II” by the mass media. There is, however, no unanimity among sociologists, whether Generation JP II actually exists or is only an artificial mass media construct.. Many scientists consider “Generation JPII’- mostly defined in religious and ecclesiastical categories- as non-existent in the sociological sense. Krzysztof Koseła, for example, notes, that Generation JP II does not exist, as the phenomenon labeled with this term lacks crucial properties that would qualify it as a generation in the sociological sense. The crucial issues referred to are the problem of 1. Defining limits ( not all together can form one generation) 2. Common activities ( there is no official form of membership) 3. Public self-profiling (there is no innovative potential) 4. The question of opponents (there are none, ergo there is no mutual exchange of opinions 5. The problem of a location ( there is no common meeting place communication), and, last not least 6. Lack of “events” ( there will hardly be found any event that would incline somebody to do some serious scientific work on this generation)