MODERNIZACJA TECHNICZNA SZ RP OD 1990 ROKU – UZBROJENIE I WYPOSAŻENIE INDYWIDUALNE ŻOŁNIERZY NA PRZYKŁADZIE WOJSK LĄDOWYCH I WOJSK SPECJALNYCH. DOKONANIA I PERSPEKTYWY NA PRZYSZŁOŚĆ

Kluczowy element systemu bezpieczeństwa państwa stanowią Siły Zbrojne RP. Newralgicznym okresem w najnowszej historii wojska, z punktu widzenia wyznaczania kierunków w zakresie modernizacji technicznej, były lata 1990-2000. Wstąpienie do sojuszu Północnoatlantyckiego zmieniło środowisko bezpieczeństwa naszego państwa oraz wpłynęło na zmiany jakościowe i ilościowe w siłach zbrojnych. W latach 1999–2008 na modernizację techniczną wydano około 30,9 mld zł. Zmodernizowano lub usunięto ze służby przestarzały sprzęt produkcji radzieckiej, zastępując go nowym, produkcji krajowej bądź zachodniej. Ważnym czynnikiem pobudzającym do zmian były także misje zagraniczne, ukazujące konieczność ulepszenia sprzętu i uzbrojenia indywidualnego żołnierzy. Wiele zostało dokonane, jednak proces modernizacji nie uległ zakończeniu. Przed nami długa droga do jego pełnej realizacji.

The Armed Forces are a key element of the security system of the state. The period of 1990-2000 was a crucial time in the modern military history from the perspective of determining technical modernization direc-tions. Joining NATO changed Poland’s security environment and affected qualitative and quantitative transformations in the armed forces. Approxi-mately 30.9 billion zlotys was spent on technical modernization in 1999–2008. Obsolete Soviet-made equipment was either modernized or with-drawn and replaced by new Polish or Western products. A very important factor triggering changes were foreign missions necessitating the improve-ment of armament and soldiers’ personal equipment. So much has been accomplished, however, the modernization process has not finished. There is still a long way to fully accomplish the modernization tasks.