Dziecko w rodzinie w nauczaniu Jana Pawła II

Obecność dziecka w rodzinie jest ściśle związana z działaniem małżonków-rodziców, którzy wzajemnie się sobie oddają i przyjmują. Dziecko ma prawo przebywać wśród ludzi bezwzględnie je akceptujących, niezależnie od posiadanych cech związanych ze stanem zdrowia czy czasem pojawienia się na świecie. Dlatego od momentu poczęcia powinno zostać przyjęte do rodziny przez swoich najbliższych. Na żadnym etapie swojego życia dziecko nie jest niczyją własnością – nikt nie ma prawa decydowania o jego życiu. Osobami w największym stopniu odpowiedzialnymi za życie i rozwój dziecka są jego rodzice, którzy zobowiązani są do stworzenia bezpiecznej atmosfery rodzinnej sprzyjającej rozwojowi wszystkich członków wspólnoty. W nauczaniu Jana Pawła II obecne jest przeświadczenie o decydującym znaczeniu trwałej więzi małżonków- rodziców dla wychowania dziecka. Wychowanie dziecka w rodzinie odbywa się głównie poprzez codzienne budowanie wspólnoty opartej na wzajemnej służbie.

The presence of the child in the family is closely related to acting of spouses - parents who give and receive themselves to each other. The child has the right to live among people who accept him/her absolutely, regardless his/her health characteristics or the time when s/he appears to the world. Therefore, from the moment of conception the child should be included in the family by the nearests. At no stage of his/her life does the child belong to anyone - no one has the right to decide about his/her life. The people bearing most of the responsibility for the child’s life and development are the parents, whose duty it is to create a safe family atmosphere, enhancing the development of all members of the community. In John Paul II’s teaching, there is a belief in decisive significance of the bonds between spouses - parents for raising a child. Raising a child in the family takes place mainly through daily building of the community based on mutual service.