Religia a troska o ochronę środowiska naturalnego

Tematem, który jest obecny w refleksji religijnej (teologicznej), jest natura i będący jej częścią człowiek. We wszystkich religiach, nawet tych najbardziej pierwotnym, zawiera się przekonanie, że człowiek jest kimś odmiennym od pozostałego świata stworzonego. On go przewyższa, stanowi jego centrum. Jednocześnie ludzie otaczają naturę szacunkiem będąc przekonanymi, że dzięki niej mogą żyć oraz że stanowi ona okazję do kontaktu z Bogiem/ bogami. Obecnie spotkać możemy wiele ekologicznych ruchów inspirowanych religijnie, które krytycznie spoglądają na chrześcijaństwo, jako na wyzyskiwacza stworzenia, a w instrumentalny sposób odnoszą się do religii plemiennych i dalekowschodnich. Nie oznacza to, że w ramach chrześcijaństwa nie ma miejsca na ekologiczną wrażliwość. Potwierdzeniem tej opinii jest m.in. fakt, że kwestia ochrony przyrody jest wyraźnie obecna w katolickiej nauce społecznej.

The subject that is present in religious (theological) reflection is nature and the human being who belongs to it. In all religions, even the most primitive, there is a belief that man is different from the rest of the created world. He overcomes it, he is its centre. At the same time, people treat nature with respect, being convinced that it gives them life and that it gives an opportunity to contact the God/ gods. We can now encounter many religiously inspired environmental movements that critically evaluate Christianity, which in their view exploits nature. At the same time these people make instrumental reference to tribal and far-eastern religions. This does not mean that within Christianity there is no place for ecological sensitivity. This is confirmed by the fact that the issue of environmental protection is clearly present in Catholic social teaching.