Dyplomacja wojskowa II Rzeczypospolitej w okresie kształtowania się państwa polskiego w latach 1919–1921

Restoration of Polish independence in November 1918 allowed the initiation of the process of reconstructing state structures. For the reborn state, the restitution of its proper place on the international arena required falling back on multifaceted measures of both political and military nature. The directions of these actions resulted from the current situation in the international milieu, which was primarily analysed from the angle of ensuring security for Poland, both in external and internal aspect. While formulating the assumptions for Polish foreign and military policy, taken primarily into account were the country’s geopolitical situation, its economic and military condition, and also the forecasted developments in the states posing potential threat of war. Improvement of security, especially in the external dimension, was envisaged first and foremost in concluding political and military alliances by the state. Of extremely important role here was diplomacy and military intelligence, which provided continuous inflow of information that greatly facilitated the decision-making process.

Odzyskanie przez Polskę niepodległości w listopadzie 1918 r. pozwoliło zacząć proces odbudowy struktur państwowych. Przywrócenie odrodzonemu państwu należnego miejsca na arenie międzynarodowej wymagało podjęcia wielostronnych zabiegów, zarówno natury dyplomatycznej, jak i wojskowej. Kierunki tych działań wynikały z bieżącej sytuacji w środowisku międzynarodowym, którą przede wszystkim analizowano pod kątem zapewnienia Polsce bezpieczeństwa, zarówno w wymiarze zewnętrznym, jak i wewnętrznym. Poprawy stanu bezpieczeństwa, szczególnie w wymiarze zewnętrznym, upatrywano głównie w zawieraniu przez Polskę sojuszy politycznych i wojskowych. Niezmiernie ważną rolę odgrywała tu dyplomacja oraz wywiad wojskowy, dzięki którym zapewniony był stały dopływ informacji, usprawniających w dużej mierze proces decyzyjny.