Positive Individual’s Socialization in the Intersection of Cultures and Religions: Narrative of Mimicry and Metamorphosis

In the 21st century socialization becomes particularly important because an individual does not stand alone on his/her own, he/she is in a certain society, which is nothing less, indiscreet in the aspects of values, attitudes, behaviour, and other aspects. A person faces his/her value, cultural, religious navigations and other issues because the self-formation is influenced by his/ her cultural and religious perception. This gets strengthened when the society becomes more open for the world. Thus the following question emerges: “What is this openness, for what is this openness, unlimited or with limits?” (Lukšienė, 2000, p. 399). In this context it is possible to formulate the question of scientific problem: what is the gap between individual’s socialization and mimicry as well as metamorphosis at the intersection of cultures and religions? The aim of the article is to reveal the importance of individual’s positive socialization in the intersection of cultures and religions by disclosing the gap of mimicry and metamorphosis. The methodological attitude is social constructivism (Kukla, 2000). The article presents the concept of individual’s positive socialization, discusses the factors influencing it, the scheme and possible manifestations of its possible mimicry and metamorphosis. The attention is paid to a smart education, which, according to Kvieskienė (2015), is the measure of creative and social industries, which helps every person to develop, enable oneself and help different social groups. It can also be the incentive for the positive socialization of a person in the space of cultural and religious connection.

W XXI wieku socjalizacja staje się szczególnie istotna, gdyż człowiek nie żyje w odosobnieniu; funkcjonuje w społeczeństwie, które jest niczym innym, jak powszechnym zbiorem wartości, postaw, zachowań i innych kwestii. Jednostka, na której autokreację wpływa postrzeganie przez nią kwestii kulturowych i religijnych, staje w obliczu pytania o swoją wartość, o to, jak poruszać się w świecie kultury i religii oraz w innych sferach życia. Efekt ten wzmacnia coraz większe otwarcie społeczeństwa na świat. Stąd pojawia się pytanie: „Czym jest ta otwartość, czemu służy? Czy jest nieograniczona czy też ma jakieś granice?” (Lukšienė, 2000, s. 399). W tym kontekście można sformułować pytanie naukowe: jak duża jest rozbieżność między socjalizacją jednostki a mimikrą i metamorfozą na skrzyżowaniu kultur i religii? Celem artykułu jest wykazanie, jak istotne znaczenie ma pozytywna socjalizacja jednostki na przecięciu kultur i religii poprzez ujawnienie rozbieżności między mimikrą a metamorfozą. Postawę metodologiczną opracowania stanowi konstruktywizm społeczny (Kukla, 2000). W artykule przedstawiono koncepcję pozytywnej socjalizacji jednostki, omówiono czynniki, które na nią wpływają oraz schematy i możliwe przejawy mimikry i metamorfozy. Autor przykłada istotną wagę do inteligentnej edukacji, która według Kvieskienė (2015) odzwierciedla sektor twórczy i społeczny, która pozwala na rozwinięcie zarówno potencjału jednostki jak i różnych grup społecznych. Może stanowić ona także zachętę do pozytywnej socjalizacji jednostek zanurzonych w określonej przestrzeni kulturowej i religijnej.