La sintesi di cristologia e pneumatologia in ecclesiologia secondo Ioannis Zizioulas

„Byt eklezjalny” oznacza nic innego jak dokonywanie paschalnego przejścia: od bytu indywidualnego do komunionalnego. „Nowe narodzenie z góry” jest owocem równoczesnego działania Trójcy, które w naszej prezentacji zostanie wyrażone za pomocą twierdzenia: „chrystologia uwarunkowana pneumatologią i odwrotnie”. W tym samym czasie, Duch tworzy ciało Chrystusa, a Chrystus posyła Ducha tym, którzy zostają włączeni do wspólnoty Kościoła. Biorąc pod uwagę to, co właśnie zostało powiedziane, Chrystus nie może być rozumiany jako indywiduum, lecz jako jedyna w swoim rodzaju „osobowość korporacyjna”: „«jeden» w «wielu» i «wielu» w «jednym»”. W ten sposób, eschatologiczna tożsamość Chrystusa, będąc poza historią, właśnie w historii znajduje swą pełną realizację. Usytuowanie historii i eschatologii w Chrystusie, zbliża nas do chrystologiczno-pneumatologicznego equilibrium w eklezjologii, tak bardzo oczekiwanego przez Ioannisa Zizioulasa.

„Ecclesial being” means nothing other than making a paschal transition: from individual being to communal being. „The new birth from above” is a fruit of the simultaneous action of the Trinity, which in our presentation will be expressed by means of the theorem: „christology conditioned by pneumatology and vice versa”. At the same time, the Spirit forms the body of Christ and Christ sends the Spirit to those who are incorporated into the Church. Taking into consideration what was said above, Christ cannot be understood as an individual, but as an unique „corporate personality”: „«one» in «many» and «many» in «one»”. In this way, the eschatological identity of Christ, being beyond history, finds its full realization in history. The location of history and eschatology in Christ brings us closer to the christological-pneumatological equilibrium in ecclesiology, so much awaited by Ioannis Zizioulas.