"Nielogiczność" i paradoksalność przypowieści o Bozym miłosierdziu w Ewangelii według św. Łukasza

Jezus, nauczając w przypowieściach, poruszał m.in. temat Bożego miłosierdzia i za ich pomocą ukazywał Boga, który przebacza człowiekowi jego przewinienia. Podczas lektury Łukaszowych przypowieści o przebaczającym Bogu (a są to przypowieści o dwóch dłużnikach [7,41-43], o nieurodzajnym drzewie figowym [13,6-9], o zagubionej owcy [15,3-7], o zagubionej drachmie [15,8-10], o synu marnotrawnym [15,11-32], o nieuczciwym rządcy [16,1-8a] oraz o faryzeuszu i celniku [18,9-14]) możemy zauważyć liczne paradoksy i nielogiczność sytuacji, zdarzeń, przykładów, zachowań. Pokazują one, że Boże miłosierdzie jest tak wielkie, iż przewyższa ludzką logikę i każe wznieść się ponad poziom zwykłej sprawiedliwości. Niezrozumiałość Bożego postępowania względem nawracającego się człowieka potwierdza prawdy starotestamentalne, że ludzie nie są w stanie pojąć działania Boga (por. 1 Sm 16,7; Iz 55,8).