Obraz getta warszawskiego w literaturze polskiej. Rekonesans

Autor artykułu omawia syntetycznie obraz getta warszawskiego w polskiej poezji, prozie i dramacie. Ma ono najwięcej literackich realizacji spośród wszystkich gett istniejących na terenach dawnej Drugiej Rzeczpospolitej. Badacz prezentuje te tematykę w porządku chronologicznym omawiając obraz warszawskiej dzielnicy zamkniętej w czasie wojny, w epoce powojennej, stalinowskiej, od lat pięćdziesiątych do osiemdziesiątych oraz po roku 1989. Największe zmiany w obrazie getta dokonują się po roku 1989 i są związane ze zniesieniem cenzury, inwazją ujęć popkulturowych, pojawieniem się pisarzy urodzonych po wojnie. Autor poddaje refleksji również grupę tekstów, w których tematyka warszawskiego getta nie pojawia się bezpośrednio. Wskazuje ślady, według których można klasyfikować je jako utwory o warszawskim mieście za murem.

The author of this paper provides a synthetic discussion of the image of the Warsaw Ghetto in Polish poetry, prose, and drama. The Warsaw Ghetto is the one with most literary representations among all of the ghettos that have existed in the territories that were part of the Second Polish Republic before the war. The scholar presents the topic in chronological order, discussing the image of the closed Warsaw district during wartime, in the post-war era, the Stalinist period, the time from the 1950s to the 1980s, and after the year 1989. The most notable changes in the ghetto imagery occur after the year 1989, and are associated with the abolishment of censorship, the invasion of pop-cultural reframings of the subject, and the debuts of writers born after the war. In his analysis the author also considers texts that do not take up the topic of the Warsaw Ghetto directly and he points to traces that open up the possibility of classifying those texts as works about the Warsaw city-beyond-the-wall.