According to Roman law, the task of executing the last will of the testator rested basically on
the testamentary beneficiaries, first of all heirs, or legates. This task, at the will of the testator,
could possibly rest on the non-beneficial owner appointed by him. However, if for some reason the
testator did not use his prerogative in this respect and he established as heirs or legatees persons
who, due to lack of capacity for legal acts, were not entitled to appropriate actions, there was
a serious risk that his last will will never be implemented. To prevent such a risk, the Christian
emperors ordered in certain cases to execute testamentary dispositions to the persons indicated
in their constitutions (leges). In order to determine who and in what cases was such a statutory
executor of the will, in this article will be subject to analysis the constitutions of Roman emperors
referring to them.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00