Grzech jako czynnik dezintegrujący życie społeczne tematem kaznodziejskich rozważań Antoniego Węgrzynowicza (1658-1721)

Artykuł jest próbą analizy niewielkiego wycinak twórczości kaznodziejskiej znanego w kręgach franciszkańskich w XVIII kaznodziei Antoniego Węgrzynowicza. Nauka o grzechu w okresie baroku zajmowała znaczące miejsce w rozważaniach teologów moralistów, czy dogmatyków. Grzech mógł być analizowany z perspektywy jego skutków w życiu obecnym, echo tych myśli słyszalne jest wyraźnie w kazaniach franciszkanina, ale mógł być również ujmowany jako czynnik, niszczący ludzkie życie po śmierci, jako przyczyna potępienia. I tak pojmowany grzech niósł strach i lęk, bo człowiek, który grzeszył miał świadomość, że czyniąc źle niszczy swoje życiu „tu” i „tam”.

The article is an attempt at analysing a small fragment of preaching of Antoni Węgrzynowicz, known in Franciscan circles in the 18th century. In the Ba-roque period, teaching about sin occupied a significant place in the thought of moral theologians and dogmatists. Sin could be analysed from the perspective of its effects in current life (the echo of these thoughts can clearly be heard in the Franciscan’s sermons), but it could also be presented as a factor destroying human life after death and a cause of damnation. Such an understanding of sin was a bearer of fear, as the sinner was aware that by wrongdoing he destroyed his life “here” and “there”.