Samotność seniorów - kategoria oswojona i nieoswojona. O potrzebie rewitalizacji życia - wartości, odpowiedzialności, kultury…, w perspektywie filmu „Pora umierać”

Jednym z wielu obrazów współczesności jest codzienne funkcjonowanie osób starszych. Ta grupa społeczna jawi się często jako osoby o bogatych doświadczeniach, dysponujące czasem wolnym, czy jednak zawsze i w pełni szczęśliwe? Ten pogodny wizerunek trzeba dopełnić trudną sytuacją materialną, dysfunkcjami w sferze zdrowotnej, oraz – czego często nie widać wprost – samotnością, która jest najbardziej dotkliwym doświadczeniem. Niniejszy tekst jest próbą zainteresowania społeczeństwa – młodszych grup wiekowych – przedmiotowym zagadnieniem oraz wskazania potrzeby rewitalizacji życia seniorów, poprzez własną aktywność oraz wieloaspektową edukację, którą winny być objęte także młodsze pokolenia w celu kształtowania świadomości społecznej w danym zakresie. Propozycje praktycznych rozwiązań – aktywności i edukacji oparto zasadniczo na sztuce/filmie, muzyce, postrzegają sztukę nie tylko jako formę dopełnienia działań podejmowanych przez odpowiednie instytucje oraz samych zainteresowanych, ale też jako kierunek myślenia w sposobie myślenia i działań pomocowych.