Skuteczność strategii antyterrorystycznego odstraszania w świetle koncepcji resentymentymalnego przewartościowania wartości

Celem niniejszego artykułu jest spojrzenie na dwa typy strategii antyterrorystycznego odstraszania: strategie odmowy (denial strategy) oraz strategie reintegracyjnego karania (reintegrative punishment strategy) z perspektywy koncepcji frustracji-agresji, narcyzmu-agresji i resentymentu. W opinii autorki artykułu powyższe strategie mogą być skutecznie stosowane jedynie wobec podmiotów, które nie do- świadczyły uczucia gorszości, prowadzącego w prostej linii do narcyzmu i resentymentalnego przewartościowania wartości (koncepcja frustracji-agresji). W przypadku podmiotów, które mają za sobą owo doświadczenie wraz z jego psychiczno-emocjonalnymi konsekwencjami (koncepcja narcyzmu-agresji oraz koncepcja resentymentu), wszelkie pokojowe formy perswazji, tak samo jak groźba nieuniknionej kary (proponowane w ramach obydwu strategii odstraszania), nie będą skuteczne. W takich przypadkach jedyną formą postępowania jest bezkompromisowa walka z wszelkimi formami ideologicznej przemocy bądź też społeczno-polityczna prewencja, polegająca na budowaniu możliwie największego pluralizmu, a tam gdzie jest on z różnych względów niemożliwy, do zaprowadzenia kulturowo-politycznej izolacji.

The aim of this article is to look at two types of counterterrorism deterrence strategies: denial strategy and reintegrative punishment strategy from the perspective of the concepts of frustration-aggression, narcissism-aggression, and ressentiment. In the author's opinion, the above strategies can be effectively applied only to subjects who have not experienced feelings of inferiority that led directly to narcissism and ressentimental reevaluation of values (the frustration-aggression concept). In the case of subjects who have such experiences, including their psycho-emotional consequences (the concept of narcissism-aggression and the concept of ressentiment), all peaceful forms of persuasion, just as the threat of inevitable punishment (proposed by both deterrence strategies) will not be effective. In such cases, the only course of action seems to be an uncompromising fight against all forms of ideological violence or socio-political prevention, consisting in building the largest possible pluralism, and where this is impossible for various reasons, cultural-political isolation.