Teologicznomoralny fundament duszpasterstwa młodzieży ukierunkowanego na dojrzałość seksualną

W Kościele katolickim trwa dyskusja o kształcie duszpasterstwa ludzi młodych, uwzględniającego delikatną sferę ludzkiej płciowości. Jedni opowiadają się za modyfikacją nauczania Kościoła na temat ludzkiej seksualności. Inni twierdzą, że nie należy rezygnować z jasnego przedstawia prawdy moralnej, także w tak wrażliwej dziedzinie, jaką jest seksualność. Niniejszy artykuł postawił sobie za cel zweryfikowanie tezy, że duszpasterstwo młodzieży, które ma prowadzić do dojrzałego przeżywania seksualności, powinno być zbudowane na głębokim fundamencie teologicznym i antropologicznym, umożliwiającym wyprowadzenie wiarygodnych norm moralnych. Osiągnięcie zamierzonego w artykule celu stało się możliwe dzięki zastosowaniu metody nauk teologicznych, poprzez analizę źródeł właściwych dla teologii. Samo bowiem duszpasterstwo realizowane jest w Kościele, posiadającym nade wszystko teologiczne fundamenty. Spośród wielości źródeł teologicznych wybrano tu dwa: 19 rozdział Ewangelii św. Mateusza oraz nauczanie Jana Pawła II na temat tegoż rozdziału. Prowadzone analizy potwierdziły postawioną tezę. Duszpasterstwo młodzieży winno wypływać z głębokich źródeł teologicznych: powinno być chrystocentryczne. Duszpasterstwo to powinno być gotowe do tworzenia dla ludzi młodych środowisk wiary, w których możliwa jest fascynacja Osobą Jezusa Chrystusa. Zadaniem działań pastoralnych w sferze seksualnej są nade wszystko: ukazywanie piękna małżeństwa otwartego na potomstwo oraz wskazywanie na wyjątkową wartość bezżenności dla królestwa niebieskiego. Analizy wykazały, że w duszpasterskim zaangażowaniu nie należy bać się stawiania wymagań, obecnych w nauczaniu Kościoła, przy czym równocześnie potrzebne jest stałe ukazywanie mocy łaski Bożej.

There has been an ongoing discussion within the Catholic Church on the shape of pastoral care for young people, taking into account the delicate sphere of human sexuality. Some debaters advocate alterations of the Church’s teaching on human sexuality. Others claim that one should not give up a clear presentation of the moral truth, even if it applies to such a delicate matter as sexuality. The aim of this article is to verify a thesis that youth ministry meant to lead to a mature experience of sexuality should be built on a deep theological and anthropological foundation, enabling the formation of reliable moral norms. Achieving the objective of the article was possible due to application of methods of theological sciences, by analysis of sources relevant to theology. The ministry itself is carried out within the Church that has, most of all, theological foundations. Among numerous theological sources the following two have been chosen: the 19th chapter of the Gospel according to Matthew and the teaching of John Paul II on this chapter. The analyses confirmed the initial thesis. The youth pastoral care should spring from deep theological sources: it should be Christocentric. The pastoral care should be ready to create faith environments in which it is possible to become passionate about the person of Jesus Christ. The tasks of pastoral care in the sphere of sexuality are above all: showing the beauty of marriage open to children and pointing at the unique value of celibacy for the Kingdom of God. The analyses have proven that while performing the pastoral activities one should not be afraid to impose demands present in the teaching of the Church, but at the same time it is necessary to constantly demonstrate the power of God’s grace.