Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Historia, dzieje, dekonstrukcja. Jak Tomasz Burek i Ryszard Koziołek czytali "Prolog" II części "Twarzy księżyca" Teodora Parnickiego

Tytuł:
Historia, dzieje, dekonstrukcja. Jak Tomasz Burek i Ryszard Koziołek czytali "Prolog" II części "Twarzy księżyca" Teodora Parnickiego
The history, deconstruction. How Tomasz Burek and Ryszard Koziołek read the "Prologue" to the second part of the "Face of the Moon" by Teodor Parnicki
Histoire, annales, déconstruction. Sur la façon dont Tomasz Burek et Ryszard Koziołek ont lu "Prolog" IIe partie de "Twarz księżyca" de Teodor Parnicki
Autorzy:
Uniłowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/534659.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Źródło:
Śląskie Studia Polonistyczne; 2011, 1, 1; 85-95
2084-0772
2353-0928
Język:
polski
Prawa:
Wszystkie prawa zastrzeżone. Swoboda użytkownika ograniczona do ustawowego zakresu dozwolonego użytku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
A large Prologue to the second part of the Face of the Moon by Teodor Parnicki shows a mechanism of a complicated bureaucratic‑counterintelligence in Byzantium in the middle of the fifth century. The task of agents (recruited among unemployed rhetoricians) is to make the most precise reports, however, as Tomasz Burek, a critic, has noticed, they do not follow the course of events. After years, similar remarks were made by Ryszard Koziołek in his work devoted to Parnicki’s trilogy. Referring to these remarks, the author of the article claims that a dynamic relation between an event and word in Parnicki’s novel is similar to a „source difference” typical of a language of deconstruction. Thus, one can speak of analogies between Parnicki’s prose from the 1960s and Jacques Derrida’s deconstruction deriving from the criticism of phenomenology at the same time. Eventually, the history taking place seems to be an event muddle in Parnicki’s works, around which something happens, though, we cannot definitely say what happens in fact. Reality, „ungraspable and unembraceable” becomes marked with stereotypical female features, taking on the status of an unapproachable object of desire. At the same time, it is being constantly disciplined by écriture masculine, an institutionalised discourse of a patriarchal culture while a monstrous SCHOLA AGENTORUM from the Prologue to Parnicki’s novel may successfully be considered a hyperbole of such a discourse. Maksymian, the main protagonist, chooses another discourse which is confronted with a Nietzschean principle of vita femina.

Dans un large Prolog de la IIe partie de Twarz księżyca Teodor Parnicki montre le fonctionnement de la machine bureaucratique et contre-espionnage à Byzance dans la moitié du Ve siècle. Le travail des agents (recrutés parmi des rhéteurs au chômage) consiste à dresser des rapports les plus précises possible, cependant comme l’a remarqué Tomasz Burek, ils ne rattrapent pas des événements. Après des années Ryszard Koziołek présente une opinion semblable dans son étude sur la trilogie de Parnicki. En se référant à ces réflexions l’auteur de l’article constate que la relation dynamique entre l’événement et la parole dans le roman de Parnicki ressemble à la « différance » caractéristique pour la langue de déconstruction. Nous pouvons alors remarquer des analogies entre la prose de Parnicki des années 60. du XXe siècle et la déconstruction de Jacques Derrida, née dans la même époque de la critique de la phénoménologie. Finalement l’histoire qui se passe semble être dans les romans de Parnicki une nébuleuse factuelle, dans laquelle, bien que quelque chose se passe nous ne pouvons pas définir sûrement ce qui se passe. La réalité « insaisissable et fugitive » est désignée par des traits stéréotypés féminins, en revêtant le statut d’un objet de désir inaccessible. Elle est également disciplinée sans cesse par l’écriture masculine, le discours institutionnalisé de la culture patriarcale, et la SCHOLA AGENTORUM monstrueuse peut être considérée avec succès comme une hyperbole d’un tel discours. Le héros principal, Maksymian, choisit alors un autre discours, qui est comparé dans l’article avec la formule nietzschéenne vita femina.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies