The article constitutes an attempt at an extended analysis of Tymoteusz
Karpowicz’s posthumously published poem, Commedia dell’arte, which concentrates
on numerous intertextual references operating within it (for example the references to
D. Defoe’s and Ch. Baudelaire’s texts, to the figure of a fool, G. Tiepol’s painting or
Bolesław Leśmian’s poems). It is the author’s firm belief that these references cannot
be treated as mere erudite ornaments but should be acknowledged as the strategies
revealing the hidden sense of the text. The latter turn out to lead the reader in the
direction which shall be today called postsecular: although the text talks about God
who has abandoned the world, and as such may be recognized as a story about
secularization, I treat it as “inscribed positively in the destiny of kenosis” (G. Vattimo).
Such a reading may be supported by a mimological correspondence between the
strategies hindering a reading on the plane of expression and an affirmation of kenosis
on the plane of content.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00