Regiony peryferyjne i czynniki ich dynamiki w teoriach rozwoju regionalnego

Zróżnicowania międzyregionalne prowadzą do wyodrębnienia w strukturze przestrzennej regionów centralnych i peryferyjnych. Peryferyjność, rozumiana jako stan opóźnienia w stosunku do regionów bardziej rozwiniętych, od dawna była przedmiotem rozważań ekonomistów. Niniejsze opracowanie ma charakter teoretycznych rozważań opierających się na krytycznej analizie piśmiennictwa dotyczącego tej ważkiej problematyki. Spojrzenie na peryferia i czynniki wspierające ich rozwój zmieniało się na przestrzeni lat. Analiza zagadnienia peryferyjności wymaga prześledzenia koncepcji teoretycznych odwołujących się do tej tematyki, pod kątem rozumienia pojęcia regionu peryferyjnego, jak również możliwości wsparcia procesów rozwojowych tych regionów. Ocenie poddano koncepcje regionów peryferyjnych, poczynając od A. Smitha do współczesnych opracowań M. Proniewskiego czy P. Romera. Starając się stosować w niniejszym opracowaniu podejście normatywne, autorzy pragną porównać te zróżnicowane punkty widzenia na jakże ważną, i nadal istotną problematykę peryferyjności regionów w różnych teoriach ekonomicznych, co stanowi przedmiot rozważań badawczych prezentowanych w niniejszym opracowaniu.