Władysław Sebyła o swoim pisaniu

W przypadku Władysława Sebyły wypowiedzi o pisaniu dotyczą nie tylko samego procesu twórczego, ale również wszystkiego, co ów proces otacza: czasu (jego życia i jego epoki), przestrzeni (warszawskiej, cyganeryjnej, rodzinnej, a wreszcie – militarnej i obozowej), finansów (zaległości redaktora naczelnego „Kwadrygi” w spłacaniu ministerialnych subsydiów oraz pierwszych pieniędzy zarobionych na literaturze w radiowym Kwadransie Poetyckim). Poznając warunki twórczej pracy Sebyły, otrzymujemy zatem mało romantyczny obraz tego, jak to wygląda od kuchni – więcej tu walki i mozołu niż szału i natchnienia. A jednak – w tym wszystkim – jest również „chłopiec zgubiony w czasie”, jest Dialog w ciemności. Mój artykuł skupia się na poszukiwaniu granic pomiędzy kreacją, manifestem i wyznaniem w dialogach chłopca z Obrazów myśli z żywiołem własnej twórczości.

In the case of Władysław Sebyła, the comments on writing pertain to not only the creative process itself, but also to everything, which surrounds this process: time (Sebyła’s life and historical epoch), space (Warsaw, bohemian society, family, and finally – the army and war prisoners’ camp), finances (payment backlogs in ministry’s subsidies of editor-in-chief of “Kwadryga” as well as the first money earned with literature in Kwadrans Poetycki on the radio). Exploring the conditions of Sebyła’s creative work, we are confronted with barely Romantic vision of the all that is happening behind the scenes – there is more struggles and travails than frenzy or inspiration. Nonetheless – in all of this – there is still “a boy lost in time”, there is Dialogue in Darkness. In the article the author concentrates on the search for the boundaries between creation, manifest and confession in boy’s dialogues in Images of Thoughts with the element of one’s own creation.