Lignocellulosic biomass derived from agricultural land as industrial and energy feedstock

Lignocellulosic biomass is a natural, renewable and highly versatile resource.In recent years, woody biomass produced in short rotation coppices has become increasingly popular. Hence, this research was undertaken to assess the thermophysical and chemical properties of willow, poplar and black locust stems in relation to a soil fertilization regime. The experiment was set up in the village of Samławki in north-eastern Poland (53°59’ N, 21°04’ E), on soil considered sub-standard for the traditional agricultural production of food or fodder crops. The black locust biomass was characterised by the lowest moisture content combined with the greatest lower heating value and ash content. The poplar plant had the highest carbon and hydrogen content and the greatest higher heating value, although due to its high moisture content, it had the poorest lower heating value. The willow biomass was characterised by the highest content of cellulose and holocellulose. Mycorrhiza improved the cellulose content as well as the lignin and holocellulose content in the wood of the black locust. In the case of the willow wood, the applicationof lignin to the soil was the only measure that reduced the content of the ligninin the lignocellulosic biomass.

Dendromasa to naturalny, odnawialny surowiec o szerokim i wszechstronnym zastosowaniu. W ostatnich latach wzrasta zainteresowanie biomasą drzewną pozyskiwanąw krótkich rotacjach zbioru z upraw polowych. Dlatego też podjęto badania oceny termofizycznych i chemicznych właściwości dwuletnich pędów wierzby, topoli oraz robinii akacjowej w zależności od sposobu nawożenia gleby. Doświadczenie zlokalizowane było w północno-wschodniej Polsce w miejscowości Samławki (53°59’ N, 21°04’ E) na glebie mało przydatnej do tradycyjnej produkcji rolniczej pod uprawy konsumpcyjne czy paszowe. Biomasa robinii charakteryzowała się najniższą wilgotnością oraz najwyższą wartością opałową i zawartością popiołu, natomiast topola – najwyższą zawartością węglai wodoru i najwyższym ciepłem spalania; jednakże ze względu na maksymalną wilgotność posiadała najniższą wartość opałową. Najwięcej celulozy oraz holocelulozy miała biomasa wierzby. Najkorzystniejsze zmiany w zawartości celulozy, ligniny i holocelulozy w drewnie robinii miało zastosowanie mikoryzy. W przypadku drewna wierzbowego, jedynie zastosowanie ligniny do nawożenia obniżyło w niewielkim stopniu zawartość ligninyw pozyskanej dendromasie.