Algorytm cyberwojny w kulturze masowej zglobalizowanego świata współczesnej antyutopii rosyjskiej (S.N.U.F.F. Wiktora Pielewina).

Dwudziestowieczne antyutopie rosyjskie ostrzegały ludzi przed groźbą totalitaryzmu, który zaistnieć miał bądź którego mechanizmy obserwowali jako naoczni świadkowie pisarze rosyjscy, zarówno ci przebywający na emigracji, jak i zamknięci w klatce ideologii twórcy pozostający w ZSRR. Wszyscy oni doszli do wniosku, iż nadrzędnym celem utopijnego eksperymentu było stworzenie nowego gatunku antropologicznego – homo sovieticus – istoty infantylnej, pozbawionej możliwości wyboru i podejmowania własnych decyzji, ślepo posłusznej władzy. Po upadku państwa radzieckiego okazało się, że antyutopie nie zniknęły wraz z komunizmem. Zło nadal ingeruje w życie ludzi, tym samym istnienie swoje kontynuują zarówno utopie, jak i antyutopie. W związku z tym w Federacji Rosyjskiej nie przestają powstawać wciąż nowe utwory antyutopijne. Jednym z nich jest S.N.U.F.F. – książka napisana przez dobrze znanego na całym świecie współczesnego pisarza rosyjskiego – Wiktora Pielewina. W poniższym artykule starano się udowodnić, iż obecne powieści antyutopijne odnoszą się do, postrzeganych jako groźne, nowych tendencji w polityce i ideologii. Pielewin pisze, że rodzący się i wciąż rozwijający się postęp z jednej strony ułatwia życie ludziom, z drugiej – może doprowadzić ich do zagłady. Współczesne wojny nie będą przypominały tych, które miały miejsce w minionych stuleciach. Będą to konflikty prowadzone nie z bronią w ręku, ale rozgrywane przez cyborgi zaprogramowane przez człowieka. Ludzkość zostanie wchłonięta przez zglobalizowany, pogrążony w kulturze masowej „nowy, wspaniały świat”.

There were a lot of utopian and antiutopian compositions in the XXth century. Almost all of them related to totalitarianism and people who became in danger of being arrested, tortured, killed, sentenced either to concentration camps or to special psychiatric hospitals for political prisoners called dissidents. Writers realized this  threat very quickly and began to write, strictly forbidden by the Soviet censorship, works showing the results of communistic utopia. This genre was created both by novelists living in the former USSR and these onces who were forced to emigrate. However, we have to take into account that both of them were the eye witnesses of Soviet tragedy. These writers, often much earlier than historians, proved that communistic ideology was not able to come true because it is not possible to build the paradise on the Earth. They noticed that the only aim of communistic experiment was to create completely new kind of human being – homo sovieticus – a creature which is unable to think sensibly, to reach their own decisions, to act according their own choices. After the collapse of communism, it turned out that antiutopias did not disappear. Moreover, in modern Russia more and more compositions are published. One of them, entitled S.N.U.F.F., was written by well known worldwide writer Victor Pelevin. The main question of XXIst century antiutopia is: what people are afraid of  owadays? Pelevin tries to answer it in his novel. Modern man desires about new inventions and introducing them into our lives. The progress makes our existence easier but at the same time it may cause very dangerous changes such as globalised world where people loose their identity and experiments connected with overusing biotechnology, artificial intelligence and the new creature called homo superior.