Zwyczaje płatnicze ludności wiejskiej w Polsce – bariery i wyzwania dla systemu usług finansowych

Socio-demographic features differentiated significantly habits of users of financial services, thus allowing a partial segmentation. The aim of the study is to diagnose and identify barriers and challenges facing the system of financial services in Poland – in the context of the prevalence of non-cash payment services among the rural population. We put emphasis on the presentation of potential models for the development of cashless payments in the country. Consumers of financial services in rural areas are accustomed to the “traditional” methods of cash withdrawals. It is less popular to take cash from an ATM. The proportion of population using cards is lower than in urban areas. The quantity and value structure of payments in various outlets confirms the existence of the conservative attitude of devotion to cash equated with transaction security. Depending on the domination of regulation or institutional activity, distinguishing “regulatory model” and “institutional model” was deemed appropriate.

Cechy społeczno-demograficzne w znacznym stopniu różnicują zwyczaje konsumentów korzystających z usług finansowych, umożliwiając tym samym pewną ich segmentację. Celem opracowania jest zdiagnozowanie barier i zidentyfikowanie wyzwań stojących przed systemem usług finansowych w Polsce w kontekście rozpowszechnienia usług płatności bezgotówkowych wśród ludności wiejskiej. Nacisk położono na przedstawienie potencjalnych modeli rozwoju płatności bezgotówkowych na wsi. Konsumenci usług finansowych na wsi są przyzwyczajeni do tradycyjnych sposobów pobierania gotówki, mniej popularne jest pobieranie gotówki z bankomatu. Stopień ukartowienia ludności wiejskiej jest niższy niż na obszarach zurbanizowanych. Struktura ilościowa i wartościowa płatności w różnych placówkach handlowych potwierdza istnienie konserwatywnej postawy przywiązania do gotówki utożsamianej wciąż z bezpieczeństwem obrotu. Za celowe uznano wyróżnienie „modelu proregulacyjnego” i „modelu proinstytucjonalnego” w zależności od przewagi znaczenia regulacji lub aktywności instytucjonalnej.