Instytucja odwołalności przedstawicieli przez wyborców w Republice Białoruś

Konstytucja Republiki Białoruś z 15 marca 1994 r., określając status członków parlamentu i deputowanych terenowych rad deputowanych, nawiązała do kanonów konstytucyjnej regulacji statusu przedstawiciela w dawnych państwach socjalistycznych, a przede wszystkim: koncepcji mandatu imperatywnego i sprzężonej z nią instytucji odwołalności reprezentantów przez wyborców. Celem niniejszego opracowania jest przede wszystkim wszechstronne przedstawienie białoruskich unormowań prawnych odnoszących się do wspomnianej instytucji, przesłanek jej stosowania, zasad procesu odwoławczego, jak i jego konsekwencji prawnych. Omówienie tej problematyki jest poprzedzone charakterystyką zakładanej roli odwołalności przedstawicieli w doktrynalnym i prawnym modelu przedstawicielstwa przyjętym na Białorusi.

The Constitution of the Republic of Belarus of March 15, 1994, defining the status of members of the parliament and deputies of the local councils of deputies, referred to the canons of constitutional regulation of the status of a representative in former socialist countries, and above all: the concept of an imperative mandate and the institution of recalling voters by the voters. The aim of this study is first and foremost a comprehensive presentation of Belarusian legal regulations pertaining to the said institution, the conditions for its application, the principles of the appeal process as well as its legal consequences. Discussion of this issue is preceded by a characteristic of the assumed role of the recall of representatives in the doctrinal and legal model of representation adopted in Belarus.