Репрезентация футуральной семантики в произведении Михаила Веллера Колечко

Artykuł przynosi analizę werbalno-semantycznych środków wcielenia semantyki futuralnej w opowieści Kółko autorstwa jednego z przedstawicieli literatury postmodernizmu – Mychała Welera. Autorka opisuje specyficzne sposoby zbudowania w powieści linii fabularnej, prowokującej semantykę futuralną. Autorka akcentuje właściwości takie jak: fragmentaryczne wyznaczenie przestrzeni, nieobecność imienia u bohaterów, temporalna trajektoria przeistoczenia obiektu. Jeśli chodzi o semantykę futuralną, jak podkreśla autorka, szczególnie aktualizuje się siema prognoza. Autorka artykułu wyznacza również współzależność semantyki futuralnej z semantyką wirtualnego świata i znaczenie tej współzależności dla ujawnienia ideowego zamysłu autora. Polega on na tym, że nieświątobliwe działania, zniekształcona interpretacja ludzkich wartości, zignorowanie ich w przeszłości i teraźniejszości nieuchronnie pozbawiają człowieka przyszłości. Idea ta wpisuje się do postmodernistycznego paradygmatu kulturowego wraz z charakterystyczną dla niego neutralizacją zasięgów przeszłości, terażniejszości i przyszłości w filozoficznym i lingwistycznym rozumieniu kategorii czasu.

The article deals with verbal and semantic means of embodying futural semantics in the story Ring one of the representatives of postmodern literature – Mikhail Veller. The author reveals special ways of presenting the storyline, provoking futural semantics. Particular attention is paid to such features as the fragmentation of the image of space, the lack of a name for the pt, the temporal pathway of the reincarnation of the object. In the composition of the spectrum of futural semantics, the seme forecast is especially activated. In addition, the correlation of futural semantics and the semantics of possible worlds is described and the value of this ratio for revealing the author's ideological intent. It consists in the fact that unrighteous actions, a distorted interpretation of human values as well as ignoring them in the past and present inevitably deprive a person of the future. This idea fits into the postmodern cultural paradigm, which is characterized by the neutralization of the boundaries of the past, present and future in the philosophical and linguistic apprehension.