The poet who failed his best play? Podmiot mówiący w utworach zespołu Nightwish wobec paradygmatu romantycznego

Artykuł dotyczy problematyki podmiotu mówiącego w twórczości zespołu Nightwish w zestawieniu z romantycznymi koncepcjami poezji, miłości i natury, a także mitem poety „wyklętego”, na którego kreuje się lider grupy Tuomas Holopainen. Tekst porusza kwestie autowizerunku i autentyczności artystów, a także wielokodowości narracji w muzyce rockowej. Analizuje tzw. program literacki zespołu na poziomie słownym, ikonicznym i muzycznym, zaczynając od wczesnej twórczości poprzez album koncepcyjny Century Child i zamykając ostatnim koncertem z udziałem wokalistki Tarji Turunen End of an Era.

The article gives an insight into the problem of lyrical subject in songs recorded by Nightwish, along with the myth of the damned poet led by the group’s leader, Tuomas Holopainen, and romantic concepts of poetry, love and nature. It raises issues of autobiography and authenticity of artists, as well as the multidisciplinary narrative in rock music led on literary, iconic and musical levels. This text focuses primarily on the early Nightwish songs, the Century Child concept album and the End of an Era concert as the last live performance of Nightwish with Tarja Turunen as the lead singer.