Film jako produkt marketingowy − studium dwóch przypadków

Popularną tendencją, jaką można zaobserwować w marketingu filmowym od 1997 r., jest aktywizowanie widzów i nobilitowanie ich do rangi kreatorów, mających realny wpływ na fabułę bądź osób „wtajemniczonych” – wiedzących więcej o nowej produkcji za pośrednictwem informacji, które pojawiają się na różnych platformach medialnych. Sposoby zaangażowania odbiorcy w dyskurs medialny, towarzyszący działaniom promocyjnym filmu – rozumianego w kategorii produktu marketingowego − można prześledzić na przykładzie dwóch filmów – Blair Witch Project i Mrocznego rycerza. Kampanie te ze względu na innowacyjne podejście do tematu promocji i zaangażowania potencjalnego widza zapisały się jako nietypowe w odniesieniu do marketingu tradycyjnego, przyczyniając się do spektakularnych sukcesów kasowych, pozyskania nowych odbiorców, utworzenia lub poszerzenia istniejących filmowych fanklubów oraz do zmiany w podejściu do marketingu filmowego, który współcześnie te schematy immersyjne poszerza bądź reinterpretuje.

The popular trend that can be observed in the film promotion since 1997 is activating viewers and ennobled them to the rank of creators, having a real impact on the storyline or “insiders” – people who know more about the new production through the information that appears on different media platforms. Ways to engage the recipient in the media discourse, accompanying promotional activities for the film – understood in the category of marketing product – can be traced back to the example of two movies – The Blair Witch Project and The Dark Knight, which − due to an innovative approach to the subject of promotion and engage potential viewers – materialized as unusual in compared to traditional marketing, contributing to the spectacular box office success, acquiring new recipients, creating or expanding existing film fan clubs and to changes in film marketing, which today extends or reinterpreted these schemes of immersion.