Integracja gospodarcza ma silne podstawy w teorii ekonomii międzynarodowej. W gospodarce światowej można znaleźć wiele przykładów instytucji grupujących państwa według określonych kryteriów. Dużo uwagi w dyskursie poświęca się sojuszom ekonomicznym (np. G8, Unia Europejska) czy polityczno-obronnym (np. NATO). Trzeba jednak zauważyć, że większość krajów na świecie to kraje rozwijające się, a w świetle globalizacji problemy ich dotyczące stają się problemami globalnymi. Największym, jeśli chodzi o skalę populacji i PKB jest BRICS, czyli zawiązane w 2009 r. ugrupowanie tworzone przez takie kraje jak: Brazylia, Rosja, Indie i Chiny a od 2011 r. - Republika Południowej Afryki. W sierpniu 2023 r. doszło do największego rozszerzenia grupy w jej historii. Chęć akcesu do BRICS zgłosiło 40 państw, przy czym 20 zrobiło to formalnie. Ostatecznie jednak przyjęto: Argentynę, Egipt, Etiopię, Arabię Saudyjską, Iran i Zjednoczone Emiraty Arabskie. W świetle tego wydarzenia autorka przyjmuje za cel dokonanie charakterystyki ugrupowania w świetle rozszerzenia go o 6 nowych członków (z 24 sierpnia 2023 r.) oraz nakreślenie perspektyw stojących przed państwami BRICS. Dla lepszego zrozumienia tematu zdecydowano również o nakreśleniu kontekstu powstania ugrupowania. Artykuł oparty jest o krytyczną analizę źródeł i metodę desk research. Dodatkowo, by pokazać ekonomiczny potencjał BRICS wykorzystano dane Banku Światowego z lat 2000-2022 w zakresie produktu krajowego brutto (PKB) oraz produktu krajowego brutto per capita (PKB per capita). Zakres czasowy prezentowanych treści dotyczących grupy obejmuje lata od 2009-2023. Przeprowadzone badanie dało podstawy do stwierdzenia, że rozszerzenie grupy pozostaje wydarzeniem o symbolicznym znaczeniu. Mimo swoich ambicji BRICS nie stanie się w przyszłości przeciwwagą dla Zachodu, głównie z uwagi na dysproporcje potencjałów między Chinami a pozostałymi członkami grupy oraz z powodu napięć na linii Pekin-Dehli. BRICS samo w sobie będzie stało przed wieloma wyzwaniami związanymi m.in. z kwestiami gospodarczymi, surowcami czy bezpieczeństwem oraz migracjami. Analiza wskaźników ekonomicznych pokazuje, że kraje tworzące BRICS niekoniecznie jednoznacznie polepszyły swoją sytuację, a liczne fluktuacje mogą się powtórzyć również w przypadku nowych członków. Sytuacja ta niemal gwarantuje złożoną i czasami niezręczną politykę w nadchodzących latach, a także brak większych perspektyw dla państw członkowskich na stanie się tygrysami gospodarki globalnej.
Economic integration has strong foundations in the theory of international economics. In the global economy, there are many examples of institutions grouping countries according to specific criteria. Much attention in the discourse is devoted to economic alliances (e.g., G8, European Union) or political-defense alliances (e.g., NATO). However, it must be noted that most countries in the world are developing countries, and in light of globalization, their problems become global problems. The largest group in terms of population and GDP is BRICS, formed in 2009, consisting of countries such as Brazil, Russia, India, and China, with South Africa joining in 2011. In August 2023, the group underwent the largest expansion in its history. Forty countries expressed interest in joining BRICS, with 20 formally applying. Ultimately, Argentina, Egypt, Ethiopia, Saudi Arabia, Iran, and the United Arab Emirates were admitted. In light of this event, the author aims to characterize the group in light of the expansion by six new members (as of August 24, 2023) and outline the prospects for BRICS countries. For better understanding, the context of the group's formation is also outlined. The article is based on critical analysis of sources and desk research methodology. Additionally, to demonstrate BRICS's economic potential, data from the World Bank from 2000-2022 on Gross Domestic Product (GDP) and GDP per capita are used. The timeframe for the content presented regarding the group covers the years 2009-2023. The conducted study provides a basis for stating that the expansion of the group remains an event of symbolic significance. Despite its ambitions, BRICS will not become a counterbalance to the West in the future, mainly due to the disparities in potentials between China and the other members of the group, as well as tensions between Beijing and Delhi. BRICS itself will face many challenges related to economic issues, resources, security, and migrations. The analysis of economic indicators shows that the countries forming BRICS have not necessarily unequivocally improved their situation, and numerous fluctuations may also occur for new members. This situation almost guarantees a complex and sometimes awkward policy in the coming years, as well as a lack of greater prospects for member states to become tigers of the global economy.
