„Nie mów mi, jak mam tańczyć!” – negocjowanie współpracy, uprawomocnienia i upolitycznienia w etnograficznym teatralnym projekcie „Nadzieja”

Tekst ten stanowi wkład do literatury dotyczącej etnografii eksperymentalnej, dostarczając krytyki etnograficznej współpracy, uprawomocnienia i upolitycznienia. Skupiając się na moim etnograficznym teatralnym projekcie „Nadzieja” – stworzonym przy współpracy z romskimi kobietami i lokalnymi aktorami w Polsce w 2003 roku – rozważam zmagania o władzę, które zdefiniowały mój projekt i które wynikały z różnych sposobów rozumienia teatru jako formy sztuki, a także z różnic dotyczących tego, co projekt znaczy dla nas i co dzięki niemu chcemy osiągnąć. Przedstawiam trudne moralne, etyczne i polityczne decyzje, które musiałam podjąć i które zmusiły mnie do zredefiniowania zarówno stosowanych przeze mnie metod badawczych, jak i mojej roli jako etnografa.

This article contributes to the experimental ethnography literature by providing a critique of ethnographic collaboration, empowerment and politicization. Focusing on my ethnographic theatre project “Hope” – developed in collaboration with Roma women and local actors in Poland in 2003 – I discuss the power struggles over representation that defined my project and that arose from our multifarious understanding of theatre as an art form, differences in what the project meant to us and in what we hoped to accomplish through it. I reveal the problematic moral, ethical and political decisions I had to make that forced me to rethink both my methodology and my role as ethnographer.