Bikameralizm w Kenii – restytucja Senatu na mocy Konstytucji z 2010 r. i jego obecna rola w kenijskim porządku prawnym

Article seeks to determine the constitutional position of the Senate in Kenya. Despite the return in the Kenyan parliament to the bicameral model, the analysis of the legislation and its implementation in the system, show that the distribution of powers between the chambers suggests the adoption of a system of non-equilibrium bicameralism, where the dominant role is played by the National Assembly. Indeed, the competencies of the Senate have defined along the lines of federal-type stat Bicameralism in Kenya-Restoration of the Senate by the 2010 Constitution and its current role in Kenya’s constitutional order es, reducing the role of the second chamber to a caretaker function towards the counties (not arbitrary in nature), while significantly limiting its role within the legislature. In the current political situation, the powers of the Second Chamber are challenged from two sides. This is influenced by the National Assembly, as well as the executive branch of the counties, which is demanding broader autonomy. Thus, despite the bicameralism declared by the constitution, functional arrangements seem to be moving toward a unicameral model.

Niniejszy artykuł ma za zadanie określenia pozycji ustrojowej Senatu w Kenii. Pomimo powrotu w kenijskim parlamencie do modelu dwuizbowego w 2010 r., analiza przepisów prawnych i ich wdrożenie do systemu, ukazują, że podział kompetencji pomiędzy izbami sugeruje przyjęcie systemu bikameralizmu nierównoważnego, gdzie dominującą rolę pełni Zgromadzenie Narodowe. Kompetencje Senatu zostały bowiem określone na wzór państw typu federacyjnego, sprowadzając rolę izby drugiej do funkcji opiekuńczej wobec hrabstw (nie mających charakteru arbitralnego), z jednoczesnym znacznym ograniczeniem jego roli w ramach władzy ustawodawczej. W obecnej sytuacji politycznej, kompetencje izby drugiej zostają podważane z dwóch stron. Ma na to wpływ Zgromadzenie Narodowe, jak również władza wykonawcza hrabstw, która domaga się szerszej autonomii. Pomimo więc deklarowanej konstytucją dwuizbowości, układy funkcjonalne zdają się dążyć do modelu jednoizbowego.