ARCHITECTURE AND LABOR. HERITAGE OF PRAGA IN WARSAW AS A LEGACY OF ECONOMIC DEVELOPMENT ARCHITEKTURA I PRACA. DZIEDZICTWO WARSZAWSKIEJ PRAGI JAKO ŚWIADECTWO ROZWOJU GOSPODARCZEGO
Architecture and urban spatial patterns are shaped by complex processes, consisting of cultural,
social and economic factors. A city adapts to the needs of its stakeholders by constantly re-modeling
its space and built environment, within the framework of the existing legal, technical and financial
restrictions. Thus, the city components encompass protected heritage as well as the desire or need
to change, rebuild, expand and construct new buildings and create new solutions in urban planning.
In the history of European cities, for many centuries, existing buildings and sites were treated primarily
as an environment that should be used to best meet the current needs. Today, we perceive the
inherited urban environment as an important testimony of the past, a precious heritage that should be
preserved, and should remain at least partly unchanged. To what extent and what should be preserved
and protected and what can or should be dismantled or reconstructed is the subject of several discussions,
both ideological and practical, of a general and a specific nature.
This paper’s goal is to contribute to this broad and multi-fold debate. It presents an interdisciplinary
point of view in which architectural and urban heritage is a tangible representation of an
intangible heritage related to labor and economic development. To illustrate this perspective, the
Praga-Północ (Praga North) district in Warsaw was chosen, a traditionally industrial, workers’ and
trade-craft district, which today is subject to far-reaching changes. The paper draws attention to architecture
as a record of changing factors of socio-economic development.
Architektura i układy przestrzenne miast kształtują się w wyniku złożonych procesów kulturowych,
społecznych i gospodarczych. Miasto dostosowuje się do potrzeb swoich mieszkańców i użytkowników
przez ciągłe zmiany środowiska zbudowanego, w ramach możliwości prawnych, technicznych
i finansowych. Zatem chęć ochrony przeszłości łączy się z potrzebą zmiany, przebudowy
i poszukiwaniem nowych rozwiązań.
W historii europejskich miast przez wiele wieków istniejące budynki i miasta traktowano przede
wszystkim jako środowisko, które powinno jak najpełniej odpowiadać bieżącym potrzebom. Dzisiaj
zasoby miasta są dla nas zapisem przeszłości, cennym dziedzictwem, które powinno zostać zachowane,
przynajmniej częściowo, w niezmienionej postaci. W jakim stopniu i co powinno w mieście,
architekturze i przestrzeni być zachowywane i chronione przed zmianą, a co może lub powinno być
zmieniane jest przedmiotem wielu dyskusji zarówno o charakterze ogólnym, jak i praktycznym, szerokim
lub dotyczącym poszczególnych przypadków.
Niniejszy artykuł stanowi głos w tej szerokiej i wielowątkowej dyskusji. Zaprezentowano w nim
interdyscyplinarny punkt widzenia, w którym dziedzictwo architektoniczne i urbanistyczne stanowi
materialny znak dziedzictwa niematerialnego, związanego z pracą i rozwojem gospodarczym. Dla
zilustrowania tej perspektywy wybrano dzielnicę Praga-Północ w Warszawie – tradycyjnie przemysłową,
robotniczą i handlowo-rzemieślniczą, która dzisiaj podlega daleko idącym zmianom. W artykule
zwrócono uwagę na architekturę jako zapis zmieniających się czynników rozwoju społeczno-
-gospodarczego.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00