Polska polityka pieniężna w roku 2014 – déjà vue

Rok 2014, podobnie jak poprzednie lata, trudno zaliczyć do udanych dla polskiej polityki pieniężnej tak ze względu na jej niską skuteczność, jak i zwłaszcza z racji nikłego pozytywnego wpływu na procesy gospodarcze kraju. Realizowane w ostatnich latach przez polski bank centralny najpierw zbędne zacieśnianie polityki pieniężnej, a później jej mocno spóźnione, w dodatku symboliczne i rozciągnięte w czasie stopniowe luzowanie, stoją w ostrej sprzeczności z potrzebą wspierania wzrostu gospodarczego oraz konsolidacji finansów publicznych i przyspieszenia procesu catching-up – konwergencji realnej z państwami rozwiniętymi. Inaczej niż wiodące banki centralne krajów rozwiniętych, które utrzymywały i utrzymują swe stopy procentowe poniżej stóp inflacji, kontynuując luźną politykę monetarną, polska Rada Polityki pieniężnej prowadziła w ostatnich kwartałach politykę dodatnich realnych stóp procentowych, które od lipca 2013 roku wyraźnie rosną, w ostatnich kilkunastu miesiącach także ze względu na utrzymującą się deflację. Zasadniczą przesłanką prowadzonej w Polsce twardej polityki monetarnej jest nie rzekoma groźba przyszłej inflacji, ale kwestia prestiżu – próba zwiększenia wpływu na gospodarkę przez bank centralny. Lata 2012-2014 to okres dalszej, stopniowej poprawy sytuacji na rynku międzybankowym w warunkach utrzymywania się nadpłynności sektora bankowego jako całości. Dla polskich finansów, w tym systemu pieniężnego, w okresie po globalnym kryzysie finansowo-gospodarczym i perturbacjach w strefie euro największe zagrożenie rysuje się ze strony niestabilnej sytuacji zewnętrznej.

The year 2014, as the previous years, can hardly be considered as successful for the Polish monetary policy both for its low efficacy and, particularly, for barely perceptible positive impact on the country’s economic processes. The implemented in the recent years by the Polish central bank, first, needless tightening of the monetary policy, and, then, its seriously delayed and, additionally, a symbolic and spread over time gradual easing thereof, stand in stark contrast with the need to save economic growth and consolidation of public finance and acceleration of the process of catching-up – the real convergence with developed countries. Otherwise than the leading central banks of developed countries, which kept and still have been keeping their interest rates below the rates of inflation, continuing their ease monetary policy, the Polish Monetary Policy Council was carrying in the recent quarters the policy of positive real interest rates which, since June 2013, have been apparently growing, in the recent dozen months or so also due to the persisting deflation. The basic premise of the carried out in Poland tough monetary policy is not an alleged threat of future inflation but the matter of prestige – an attempt to increase the influence on the economy by the central bank. The years 2012-2014 are the period of further, gradual improvement of the situation in the interbank market under the conditions of persisting of over-liquidity of the bank sector as a whole. For Polish finance, including the monetary system, in the period after the global financial and economic crisis and commotions in the euro zone, the greatest threat appears to come from external imbalance.