Przestrzenne uwarunkowania polityki rozwoju w Polsce

Przedmiotem opracowania są strategiczne uwarunkowania przestrzenne polityki rozwoju w Polsce o charakterze zewnętrznym i wewnętrznym. Uwarunkowania zewnętrzne wiążą się z przestrzennymi konsekwencjami przezwyciężenia podziału Europy, zmianą kierunków głównych powiązań gospodarczych, zmianą sytuacji obszarów przygranicznych oraz konsekwencjami podjęcia prac nad strategią rozwoju przestrzennego w skali międzynarodowej. Uwarunkowania wewnętrzne wynikają z dualizacji polskiej przestrzeni oraz rosnącego zróżnicowania regionalnego w wyniku transformacji, pojawienia się podmiotowego układu samorządów terytorialnych na poziomie lokalnym oraz braku upodmiotowanego układu administracji publicznej na poziomie regionalnym. Z uwarunkowań tych wynikają wyzwania przestrzenne o charakterze strategicznym, a mianowicie konieczność przezwyciężenia peryferyjności, rozbudzania siły konkurencyjnej oraz kształtowania pozytywnego obrazu polskiej przestrzeni.