Genetyka i daktyloskopia – konkurenci czy sojusznicy

Przez bez mała sto lat daktyloskopia jako najbardziej efektywna metoda identyfikacji człowieka była traktowana jako królowa wszystkich badań kryminalistycznych. Z chwilą pojawienia się badań genetycznych, a zwłaszcza wtedy, gdy na skutek ogromnego postępu w dziedzinie biologii molekularnej oraz genetyki znacząco poszerzyły się możliwości wykorzystania śladów biologicznych, pozycja daktyloskopii wydaje się słabnąć. Aktualne pozostaje jednak pytanie, czy w ogóle zostanie ona wyeliminowana z praktyki i czy nie można jej wykorzystywać wespół z badaniami genetycznymi? W celu weryfikacji założeń teoretycznych – dotyczących kompleksowego opiniowania na podstawie śladów DNA i daktyloskopijnych – przeprowadzono analizę 122 opinii kompleksowych z zakresu badań daktyloskopijnych i genetycznych, wydanych przez pięć polskich laboratoriów policyjnych w latach 2010–2013.

For nearly hundred years, dactyloscopy - as the most effective method of human identification, was treated as the queen of all forensic examination. With the emergence of genetic analysis, particularly when a huge progress in molecular biology and genetics resulted in a more extensive scope of application of biological evidence, the rank of dactyloscopy appears to dissipate. Currently the question is whether it will be completely ruled out of practice or could be utilized alongside genetic examination. For the purpose of verification of theoretical assumptions concerning comprehensive DNA/fingerprint examination opinions and in order to identify potential mistakes which can occur in practice, the analysis of 122 comprehensive opinions from DNA/fingerprint casework examinations was carried out in relation to five police forensic laboratories in Poland in the period between 2010-2013.