Celem badania było określenie rozpowszechnienia oraz wpływu negatywnych doświadczeń w dzieciństwie na występowanie samookaleczeń bez intencji samobójczych (non-suicidal self-injury, NSSI) u dzieci i młodzieży, w kontekście środowiskowej oraz szpitalnej opieki zdrowia psychicznego. Dane do badania uzyskano ze zbioru interRAI – Zdrowie Psychiczne Dzieci i Młodzieży (Child and Youth Mental Health). Zbadano łącznie 2038 dzieci i nastolatków w wieku 8–18 lat (M = 12,49, SD = 2,88, 61,1% badanych było płci męskiej). Przeprowadzono dwuczynnikową regresję logistyczną w celu identyfikacji predyktorów NSSI jako funkcji negatywnych doświadczeń z dzieciństwa, depresji i wsparcia społecznego, przy jednoczesnym kontrolowaniu wieku, płci, typu pacjenta, opieki prawnej, stanu cywilnego rodziców/opiekunów, historii umieszczenia w rodzinie zastępczej i diagnozy zdrowia psychicznego. Spośród 2038 badanych dzieci i nastolatków u 592 (29%) występowały NSSI. W wieloczynnikowym modelu regresji logistycznej wykazano, że szanse wystąpienia NSSI u dzieci i nastolatków, które doświadczyły przemocy fizycznej, były o 49% większe, a u dzieci i nastolatków, które zostały wykorzystane seksualnie, o 60% większe, w porównaniu z osobami, które nie doświadczyły przemocy. Inne predyktory NSSI to: starszy wiek, płeć żeńska, hospitalizacja, depresja, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, destrukcyjne zaburzenia zachowania i zaburzenia nastroju. U dzieci i nastolatków, które otrzymały jakąś formę wsparcia społecznego, szanse wystąpienia NSSI malały o 26%. Procedury oceny wskaźników zdrowia psychicznego, zwłaszcza u dzieci i nastolatków z historią negatywnych doświadczeń w dzieciństwie, powinny zatem uwzględniać NSSI. Wzmocnienie sieci wsparcia społecznego oraz zwrócenie uwagi na depresję i powiązane z nią umiejętności regulacji emocji w dzieciństwie mogą pomóc zapobiegać NSSI wśród dzieci i młodzieży.
The objectives of this study were to examine the prevalence of, and determine the
effect of adverse childhood experiences on non-suicidal self-injury among children
and adolescents referred to community and inpatient mental health settings. Data for
this study were obtained from the interRAI Child and Youth Mental Health dataset.
A total of 2038 children and adolescents aged 8–18 years (M = 12.49; SD = 2.88,
61.1% males) were analyzed. Binary logistic regression was fitted to identify predictors
of non-suicidal self-injury as a function of adverse childhood experiences, depression,
and social support while simultaneously controlling for age, gender, type of patient,
legal guardianship, marital status of parents/caregivers, history of foster family placement, and mental health diagnoses. Of the 2038 children and adolescents examined, 592 (29%) of this clinical sample engaged in non-suicidal self-injury. In the
multivariate logistic regression model, children and adolescents who were physically
abused had 49% higher odds of engaging in non-suicidal self-injury and children and
adolescents who were sexually abused had 60% higher odds of engaging in non-suicidal self-injury, when compared to their non-abused counterparts. Other predictors
of non-suicidal self-injury include: older age, female gender, inpatient status, depression, attention deficit-hyperactivity disorder, disruptive behavior disorder, and mood
disorders. Children and adolescents who had some form of social support had a 26%
decrease in the odds of engaging in non-suicidal self-injury. Assessment procedures for
indicators of mental health, particularly among children and adolescents with a history of adverse childhood experiences, should also take into account non-suicidal self-injury. In addition to bolstering social support networks, addressing depression and
related emotion regulation skills in childhood may help prevent future non-suicidal
self-injury behaviors.
