Towarzystwo Salezjańskie wobec potrzeb szkolnictwa zawodowego w okresie międzywojennym.

In 1918 Poland regained independence. Reconstruction of the country encountered a lot of problems. Education constituted one of the areas that required a lot of work and expenditure and which suffered from shortage in all its spheres - it lacked structures, experience, textbooks and, in the first place, competent staff. The Salesian Society, which had been present on the Polish territories of Austrian seizure from 1898, actively took part in the country’s reconstruction processes. Comprehensive secondary schools were the first object of Salesian activity. Due to a high number of war orphans, it was also a prerequisite to open orphanages and children’s homes. The Salesians realized that one of the most effective methods of bringing help to poor young people was to enable them to acquire a profession. Therefore, following the indications of their Founder, they commenced organizing vocational training. Establishment of the first vocational school in Oświęcim and consequent opening of other institutions of that type resulted in naming the Salesians as the order of “craft”.

W 1918 r. Polska odzyskała niepodległość. Odbudowa kraju napotykała na wiele trudności. Jednym z obszarów wymagającym wiele pracy i nakładów była oświata. Na tym polu brakowało wszystkiego – struktur, doświadczenia, podręczników, a przed wszystkim kompetentnej kadry. W proces odbudowy kraju czynnie włączyło się Towarzystwo Salezjańskie, obecne już na ziemiach polskich zaboru austriackiego od 1898 r. Pierwszym obszarem działalności salezjanów były szkoły ogólnokształcące. Ze względu na dużą liczbę sierot wojennych otwierano również sierocińce i domy dziecka. W pracy młodzieżowej salezjanie zdawali sobie sprawę, że jedną ze skuteczniejszych metod niesienia pomocy młodzieży biednej, będzie umożliwienie jej zdobycia zawodu. Dlatego, zgodnie ze wskazaniami swojego Założyciela, rozpoczęli organizowanie kształcenia zawodowego. Rozkwit pierwszej szkoły zawodowej w Oświęcimiu i powstawanie kolejnych, zaowocowało nazwaniem salezjanów zakonem „rzemieślniczym”.