Od wielo- do interdyscyplinarności (Z dziejów wiedzy o komunikowaniu)

Powstająca obecnie nauka o komunikowaniu stwarza realną szansę integracji humanistyki i nauk społecznych. Nie tylko dlatego, że ku badaniu procesów ko¬munikowania zwraca się wiele gałęzi tych nauk, lecz przede wszystkim dlatego, że wprowadza ona podejście konektywne, łączące analizę procesu twórczego z analizą samego dzieła oraz analizą jego społecznej recepcji. Przejawia się ono – przykładowo – w semiotyzacji psychologii i socjologii, co być może doprowadzi w praktyce badawczej do przezwyciężenia podstawowej słabości nauk o kulturze: separacji studiów nad wytworem od badań nad jego społeczną recepcją. Nauka o komunikowaniu powstaje jako dyscyplina kompleksowa (wielodyscyplinarna) i uogólniająca, tj. integrująca badania zjawisk dotychczas rozpatrywanych przez różne dyscypliny.

The emerging science of media and communication offers a real opportunity to integrate the humanities and social sciences. Not only because the study of process of communication involves the many branches of sciences, but mostly because it introduces connective approach, combining analysis of the creative process with an analysis of the content of messages and the analysis of its social reception. It manifests itself – for example – in combing semiotics, psychology and sociology in media studies, which may result in research practice to overcome the weaknesses of basic sciences of culture: the research on the product in separation of its social reception. The study of communication as a discipline is emerging as a comprehensive (multidisciplinary) field combing idiographic and nomothetic and generalizing, that integrates the study of phenomena previously considered by the different disciplines.