Rosyjska misja prawosławna w Japonii w czasach arcybiskupa Nikołaja (Kasatkina)

Cerkiew prawosławna w Rosji prowadziła w XIX wieku prężną działalność misyjną, obejmującą swym zasięgiem obszar dalekiej Japonii. Po otwarciu tego kraju na świat zewnętrzny i odrzuceniu izolacjonistycznej polityki sakoku aktywność misjonarzy rosyjskich weszła w stadium budowy struktur organizacyjnych własnego Kościoła, podbudowanych potencjałem ludzkim japońskich wiernych i ich duszpasterzy. Zawiązanie silnej wspólnoty prawosławnych, funkcjonującej po dzień dzisiejszy w ramach autonomii, zawdzięcza Japonia rosyjskiemu misjonarzowi, pierwszemu arcybiskupowi japońskiemu Nikołajowi (Kasatkinowi) i jego pomocnikowi, przyszłemu patriarsze rosyjskiemu Siergiejowi (Stragorodskiemu). Motywacje, program działań, metody, a nade wszystko rezultaty aktywności podejmowanej przez tych duchownych przeanalizowano na tle potrzeb, potencjału rozwojowego i oczekiwań tamtejszej wspólnoty. Głównie jednak skupiono się na kaznodziejskiej i organizacyjnej płaszczyźnie ich działań oraz ocenie osiąganych rezultatów w kontekście rozprzestrzeniania się prawosławia.

Missionary endeavours of the Russian Orthodox Church in the 19th century went far beyond the frontiers of the Russian Empire. It reached even Japan, especially once the country abandoned its policy of isolationism, the sakoku. The foundations were laid by archbishop Nicholas Kasatkin and his assistant, later the Patriarch of Moscow and all the Rus, Siergius Starogordsky. The organisational structure of the church built by the Russian missionaries survived till this day. The essay examines the needs, expectations and development of the orthodox communities in Japan and the methods used by those two missionaries in their work. The largest part of the essay is devoted to the analysis of their preaching and leadership skills.